Íbúðalánasjóður hefur afhent Ásmundi Einari Daðasyni, félags- og jafnréttismálaráðherra, innlegg sjóðsins þar sem fjallað er um erfiðar aðstæður leigjenda hér á landi. Sjóðurinn telur að skoða þurfi hvernig betur megi stuðla að jafnri stöðu fólks á húsnæðismarkaði.
Hækkanir sem orðið hafa á leiguverði hjá sumum stærstu leigufélögum landsins hafa vakið upp umræðu um hvort setja þurfi skýrari leikreglur sem leigusalar og leigufélög starfi eftir.
Í svokölluðu innleggi Íbúðalánasjóðs til ráðuneytisins, sem inniheldur nýjustu tillögur sjóðsins um stefnumótun í húsnæðismálum, kemur fram að horfa megi til nágrannalandanna í leit að lausnum. Sem dæmi má nefna að í norskum húsaleigulögum eru ákvæði sem eiga að verja leigjendur fyrir óheyrilegum hækkunum á leiguverði. Meginreglan þar í landi er sú að tímabundnir leigusamningar séu ekki gerðir til skemmri tíma en þriggja ára. Leigusala er ekki heimilt að hækka leigu nema vegna vísitöluhækkana og þá aðeins einu sinni á ári. Þegar leigusamband hefur varað í a.m.k. tvö og hálft ár er fyrst heimilt að setja fram kröfu um að leigan verði stillt til samræmis við markaðsverð. Þá skal gefinn hálfs árs fyrirvari á því að breytingin taki gildi. Ef um hækkun er að ræða gefur það leigjendum svigrúm til að ákveða hvort þeir sætti sig við hækkunina eða leiti annarra lausna. Leigjendur geta einnig óskað eftir lækkun á leiguverði, sýni opinber gögn að markaðsleiga hafi lækkað.
Innleggið má lesa hér.
.jpg?proc=800x800)
Una Jónsdóttir, deildarstjóri leigumarkaðsdeildar Íbúðalánasjóðs: „Við höfum áhyggjur af því að viðskiptavinir hagnaðardrifinna leigufélaga séu að hluta til einstaklingar og fjölskyldur sem ráða ekki við aðstæðurnar á markaðnum eins og hann er í dag. Stór hópur fólks ræður ekki við að greiða svo háa leigu en á ekki í önnur hús að venda og því má segja að markaðurinn sé að bregðast þessum hópum. Við slíkar aðstæður er æskilegt að ríki og sveitarfélög grípi inn í.“
Hækkanir sem orðið hafa á leiguverði hjá sumum stærstu leigufélögum landsins hafa vakið upp umræðu um hvort setja þurfi skýrari leikreglur sem leigusalar og leigufélög starfi eftir.
Í svokölluðu innleggi Íbúðalánasjóðs til ráðuneytisins, sem inniheldur nýjustu tillögur sjóðsins um stefnumótun í húsnæðismálum, kemur fram að horfa megi til nágrannalandanna í leit að lausnum. Sem dæmi má nefna að í norskum húsaleigulögum eru ákvæði sem eiga að verja leigjendur fyrir óheyrilegum hækkunum á leiguverði. Meginreglan þar í landi er sú að tímabundnir leigusamningar séu ekki gerðir til skemmri tíma en þriggja ára. Leigusala er ekki heimilt að hækka leigu nema vegna vísitöluhækkana og þá aðeins einu sinni á ári. Þegar leigusamband hefur varað í a.m.k. tvö og hálft ár er fyrst heimilt að setja fram kröfu um að leigan verði stillt til samræmis við markaðsverð. Þá skal gefinn hálfs árs fyrirvari á því að breytingin taki gildi. Ef um hækkun er að ræða gefur það leigjendum svigrúm til að ákveða hvort þeir sætti sig við hækkunina eða leiti annarra lausna. Leigjendur geta einnig óskað eftir lækkun á leiguverði, sýni opinber gögn að markaðsleiga hafi lækkað.
Innleggið má lesa hér.
Una Jónsdóttir, deildarstjóri leigumarkaðsdeildar Íbúðalánasjóðs: „Við höfum áhyggjur af því að viðskiptavinir hagnaðardrifinna leigufélaga séu að hluta til einstaklingar og fjölskyldur sem ráða ekki við aðstæðurnar á markaðnum eins og hann er í dag. Stór hópur fólks ræður ekki við að greiða svo háa leigu en á ekki í önnur hús að venda og því má segja að markaðurinn sé að bregðast þessum hópum. Við slíkar aðstæður er æskilegt að ríki og sveitarfélög grípi inn í.“
